سلاح شماره:یک

نام سلاح:زیگ زاور پ-۲۲۶

نوع سلاح:سلاح کمری نیمه‌اتوماتیک

سازنده سلاح:سوئیس/ایران

نکات: سلاح کمری کالیبر ۹ م‌م، تولید بدون مجوز سلاح کمری سوئیسی زیگ زاور پ-۲۲۶

سلاح شماره:دو

نام سلاح:کلت ام۱۹۱۱

نوع سلاح:سلاح کمری نیمه‌اتوماتیک

سازنده سلاح:ایالات متحده آمریکا

نکات: سلاح کمری کالیبر ۱۱٫۴۳ م‌م

سلاح شماره:سه

نام سلاح:تندر

نوع سلاح: مسلسل دستی

سازنده سلاح:آلمان/ایران

نکات:ام‌پی۵ که با مجوز شرکت هکلر و کخ تولید می‌شود.

سلاح شماره:چهار

نام سلاح:یوزی

نوع سلاح:مسلسل دستی

سازنده سلاح:اسرائیل

نکات:---

سلاح شماره:پنج

نام سلاح:دراگونوف (قناصه)

نوع سلاح:تفنگ تک‌تیرانداز

سازنده سلاح:شوروی/ایران

نکات:با مجوز تولید می‌شود.

سلاح شماره:شش

نام سلاح:نخجیر

نوع سلاح: تفنگ تک‌تیرانداز

سازنده سلاح:شوروی/ایران

نکات: نوع دیگری از دراگونوف

سلاح شماره:هفت

نام سلاح:نورینکو CQ

نوع سلاح: تفنگ تهاجمی

سازنده سلاح:ایالات متحده آمریکا/چین/ایران

نکات: کپی بدون مجوز ام ۱۶ در چین و ایران

سلاح شماره:هشت

نام سلاح:تفنگ خیبر

نوع سلاح:تفنگ تهاجمی کالیبر 5,56

سازنده سلاح:ایران

نکات: تولید ایران. قرار است به سلاح سازمانی نیروهای مسلح تبدیل شود.

سلاح شماره:نه

نام سلاح:کلاشنیکف AKM

نوع سلاح:تفنگ تهاجمی

سازنده سلاح:شوروی

نکات:---

سلاح شماره:ده

نام سلاح:تایپ ۵۶

نوع سلاح:تفنگ تهاجمی

سازنده سلاح:چین

نکات:AK47 تولید چین

سلاح شماره:یازده

نام سلاح:آکا-47 تاشو

نوع سلاح:تفنگ تهاجمی

سازنده سلاح:ایران

نکات:تایپ ۵۶ تولید ایران، سلاح سازمانی سپاه

سلاح شماره:دوازده

نام سلاح:ژ۳

نوع سلاح: تفنگ جنگی

سازنده سلاح:آلمان/ایران

نکات: تولید با مجوز در ایران، سلاح سازمانی ارتش

سلاح شماره:سیزده

نام سلاح:PK

نوع سلاح:مسلسل چندمنظوره کالیبر ۷٫۶۲

سازنده سلاح:شوروی/ایران

نکات: تولید داخلی

سلاح شماره:چهارده

نام سلاح:دوشکا

نوع سلاح:مسلسل سنگین

سازنده سلاح: شوروی/ایران

نکات: تولید داخلی

موشک های بالستیک :

به زبان ساده موشک بالستیک به موشکی گفته میشه که برخلاف موشک های کروز که مسیر پروازیشون در یک خط راست و درون جو زمین و عمدتا نزدیک به سطح زمین صورت میپذیره ، موشک های بالستیک مسیر پروازی منحنی شکل دارن . یعنی وقتی که موشک از پرتابگر ثابت یا متحرک و یا سیلو پرتاب میشه ، ابتدا موشک از سطح زمین بلند میشه و اوج میگیره و زمانی که موشک در بالاترین نقطه و ارتفاع پروازی خودش قرار گرفت ( عمدتا بالاترین نقطه ی پروازی یا اوج گیری یک موشک بالستیک با خروج موشک از جو زمین همراه میشه ) موشک یک مسیر منحنی شکل یا مخروطی شکل رو بر اساس قوانین علم بالستیک طی میکنه و مجددا به جو زمین بر میگرده ....
هر موشک بالستیک بطور عمده از 3 بخش اصلی تشکیل شده : 1- بخش سوخت 2- بخش هدایت و کنترل ( سیستم های هدایت و ناوبری ) 3- بخش کلاهک یا سرجنگی ( warhead )

صمصام مدل بومی و بهسازی شده تانک پیشرفته ام ۶۰ است که زمانی یکی از تجهیزات زرهی اصلی نیروهای زمینی کشورمان محسوب می‌شد.

این تانک از سال 1960 تا 1987 تولید شده و در کشورهایی چون آمریکا، ایران، مصر، ترکیه، بحرین، اردن، لبنان، عربستان سعودی ، اسپانیا، پرتقال، تایوان، یمن ، عمان و چندین کشور دیگر وارد خدمت شد. در ایران نیز حداقل 150دستگاه .از نمونه آ1 این تانک بکار گرفته شده است. این تانک بعنوان یکی از تانکهای اصلی میدان نبرد در تمامی عملیات‌ های مهم به کار گرفته شده و نقش موثری در پشتیبانی از واحدهای عمل کننده داشت.

به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی  گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از جمع بندی مذاکرات هسته‌ای و برخی گمانه زنی‌ها درباره لغو تحریم‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی ایران؛  رسانه‌های خارجی اظهارات مختلفی را درباره اقدام ایران به خرید تسلیحات نظامی از کشورهای مختلف پس از برجام مطرح کردند.

به گزارش  پایگاه خبری علت به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ پهپاد‌های انتحاری نیروی زمینی ارتش، دست بلند نزاجا در سرکوب دشمنانی هستند که قصد ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران را دارند.

به گزارش مشرق، رژه 29 فروردین یگان‌های نمونه ارتش صبح امروز در جوار مرقد مطهر امام(ره) با حضور حسن روحانی رئیس جمهور برگزار شد.

در جریان این مراسم جنگنده‌های نیروی هوایی ارتش بر فراز حرم بنیانگذار انقلاب اسلامی رژه هوایی رفتند که جنگنده صاعقه 2 (دوکابین) یکی از آنها بود که برای اولین بار در رژه حاضر می شد.

این جنگنده در یک دسته 3تایی به همراه جنگنده های اف4 و اف 5 پرواز کرد.

به گزارش فارس، جنگنده صاعقه 2 یک جنگنده آموزشی عملیاتی است که چندی پیش توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تولید و در اختیار نیروی هوایی ارتش قرار گرفت.

این هواپیما نسبت به جنگنده صاعقه تک کابین تغییراتی در تجهیزات دارد و این هواپیما هم برای بحث‌های تاکتیکی و هم برای تربیت خلبانان تاکتیکی به عنوان یک هواپیمای آموزشی به کار گرفته می‌شود.

هواپیماهای آموزشی دوکابین صاعقه افتی نسبت به هواپیمای تک کابین ندارد ضمن اینکه این هواپیما هم قابلیت انجام تمام مأموریت‌های عملیاتی را داراست.

طراحی و رونمایی تانک چرخ‌دار و ربات مسلح/ آمادگی نزاجا برای سرکوب تروریست‌ها/ هشدار به عربستان

ادامه ی مطلب

ارتش  

پایگاه مردمی ارتش جمهوری اسلامی ایران:

 پایگاه مردمی ارتش ::فرمانده نیروی دریایی ارتش با اشاره به آماده بودن ناوشکن جماران2 برای الحاق به ناوگان نیروی دریایی ارتش، از برگزاری رزمایش دریایی ولایت93 در دی‌ماه خبر داد.

ادامه ی مطلب

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی شیروان به نقل از باشگاه خبرنگاران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی حرکت برای پیگیری ساخت محصولات و تجهیزات نظامی آغاز شد و از آنجایی که نفی وابستگی در صنعت نظامی یکی از راهکارهای مهم مسئولان دفاعی در زمان جنگ بود، این امر باعث شد پیشرفت‌های ارزشمندی در زمینه این صنایع داشته باشیم.
 
لذا از ساخت موشک آغاز کرده‌ایم تا به امروز که جنگنده و بالگرد را به‌خوبی می‌سازیم. یکی از این محصولات که اخیراً رونمایی شده بالگرد شاهد 285 بوده که در راستای دکترین نبرد ناهمتراز طراحی شده است.
 

ارتش  

پایگاه مردمی ارتش جمهوری اسلامی ایران:

ادامه مطلب

ارتش  

پایگاه مردمی ارتش جمهوری اسلامی ایران:

پایگاه مردمی ارتش::بعضی از فرماندهان نیروهای دریایی کشورهای حاشیه اقیانوس هند در یک همایشی که ما نیز حضور داشتیم به ما می‌گفتند: مثلاً این ناوشکن جمارانِ شما توانایی دریانوردی دارد، یعنی رانش و تحرک دارد؟ باور نمی‌کردند... .

به نام خدا

تانک چنلجر2 جدید ترین تانک زراد خانه ارتش انگلستان بحساب می آید که جایگزین سری تانک های چلنجر1 این کشور شده است.زره چابهام نسل جدید این تانک شهرت فراوانی دارد و در نتیجه مقاومت زیاد این زره، این تانک لقب مقاوم ترین تانک ناتو را یدک می کشد. تانک چلنجر2 علاوه بر ارتش انگلستان در ارتش عمان نیز عملیاتی است.
طراحی و ساخت تانک چلنجر نخستین بار توسط کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان (ROF) انجام شد.
طراحی تانک چلنجر نتیجه سفارشی از سوی ایران برای ساخت نمونه ی بهسازی شده ای از تانک چیفتن با نام پروژه ی شیر ایران بود. پس از درخواست ایران مبنی بر ساخت تانکی پیشرفته مشابه تانک چیفتن که در ارتش آن کشور در حال خدمت بود، کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی انگلستان کار ساخت تانک را بصورت دو پروژه مجزا با مشخصه های FV4030/2(شیر1) و 4030/3(شیر2) آغاز کرد.اما در پی سقوط حکومت ایران عملاٌ سفارش ساخت این تانک از سوی ایران منتفی گردید. ظاهراٌ روند ساخت تانک جدید متوقف شده و پایان یافته بود ولی بعد ها وقایعی به وقوع پیوست که روند ساخت تانک را مجدداٌ احیا نمود.پس توقف پروژه ی مشترک تانک MBT-70 بعلت مشکلات مالی، ارتش انگلستان که به نتایج این پروژه بسیار امیدوار بود تصمیم گرفت تا پروژه تانک شیر ایران را از کارخانجات اسلحه سازی سلطنتی خریداری کند و آن را به عنوان گزینه ی اصلی خود برای ساخت یک تانک رزمی جدید ادامه دهد. با خرید این پروژه از سوی ارتش انگلستان این پروژه به پروژه چلنجر تغییر نام داد.

تانک چلنجر1 دارای یک طراحی انقلابی بود که در آن از جدیدترین فناوری های نظامی عصر خود استفاده شده بود. یکی از معروفترین این فناوری ها زره چابهام بود که حفاظت به مراتب بیشتر از دیگر تانک ها به تانک چلنجر می بخشید. این زره هموژن نورد خورده (RHA) که ساختار آن بسیار پیچیده و محرمانه بود آنقدر پر قدرت بود که بعد از آن بعنوان استانداردی برای سنجش مقاومت زره دیگر تانک ها استفاده گردید. لازم به ذکر است که این زره در پروژه های دیگری همچون تانک آبرامز ایالات متحده نیز به کار گرفته شد که این امر توانایی بالای آن را ثابت می کند. اما زره خوب بتنهایی عامل برتری یک تانک رزمی به حساب نمی آید. این ادعا در مورد تانک چلنجر دقیقاٌ به اثبات رسید. در سال 1987 میلادی و طی رقابت زرهی اترش کانادا برای خریداری یک تانک زرمی جدید، تانک چلنجر در مقایسه با دیگر رقبای غربی اش آنچنان عملکرد وحشتناکی از خود بجا گذاشت که ارتش انگلستان نیاز خود را به یک تانک رزمی جدید را مطرح کرد. طی مراحل سنجش تانکهای رزمی شرکت کننده در مناقصه، تانک چلنجر1 در بین دیگر تانک های شرکت کننده بیشترین اصابت مستقیم در اثر گلوله ی دشمن را ثبت کرد که این امر مصیبت بار بود.این نقص به همراه سیستم های کنترل آتش و هدف یابهای ضعیف تانک باعث شد تا این تانک در بین دیگر رقابایش کند ترین سرعت آتش را داشته باشد.بدین ترتیب تانک چلنجر1 در انتهای جدول رده بندی تانک های رزمی شرکت کننده قرار گرفت. بعلت این حضور ضعیف، پیشنهاد ها به سوی بکار گیری ویژگی های منحصر به فرد تانکهای آبرامز ایالات متحده،لکلرک فرانسه و لئوپارد2 آلمان منعطف شد. سر انجام بخش طراحی سیستم های دفاعی شرکت ویکرز طراحی جدیدی از تانک را با نام چلنجر برگزید.اگرچه نام تانک جدید مشابه تانک قبلی بود ولی این تانک تنها چهار درصد با تانک قبلی وجه تشابه داشت و 150 مورد عملیات بهسازی بر روی آن انجام گرفته بود.

علیرغم همه ی این مشکلات تانک چلنجر1 در نبردهایی همچون جنگ خلیج فارس و نبردهای بالکان بکار گرفته شد و عملکرد قابل قبولی در مقابل نمونه تانک های بلوک شرق از خود بر جای گذاشت. طی جنگ خلیج فارس 180 دستگاه تانک چلنجر1 به عربستان سعودی منتقل شد و در خطوط مقدم نبرد بکار گرفته شد. مقامات ارتش انگلستان ادعا کرده اند که واحدهای زرهی ارتش انگلستان توانسته اند تا 300 دستگاه خودروهای زرهی عراقی را بدون آسیب دیدگی حتی یک تانک چلنجر1 نابود نمایند.همچنین تانک چلنجر1 طی جنگ خلیج فارس از خود رکوردی بر جای گذاشت که در تاریخ نظامی تانکهای رزمی بی نظیر بوده است. این تانک موفق شد تا از فاصله چهار هزار متری یک دستگاه تانک عراقی را هدف قرار داده و منهدم نماید. لازم به ذکر است که تانک چلنجر1 در راستای ماموریت صلح بانی در بوسنی نیز بکار گرفته شده است. از سال 1998 روند جایگزینی تانک چلنجر1 با مدل بهسازی شده ی آن یعنی چلنجر2 آغاز گردید و تا سال 2002 میلادی به اتمام رسید.
روند طراحی تانک چلنجر2 در آگوست 1989 میلادی به اتمام رسید و در فوریه سال 1990، اولین نمونه آزمایشی آن تکمیل گردید. در این نمونه ی آزمایشی ، از جدید ترین فناوری آنزمان استفاده شده بود.در اوایل آگوست سال 1990 هفت دستگاه نمونه آزمایشی و پس از آن دو دستگاه دیگر آماده گرید.از نه دستگاه نمونه آزمایشی، هفت دستگاه آن در لیدز و دو دستگاه دیگر در نیوکاسل ساخته شدند. همچنین یک برجک اضافی در لیدز ساخته شد تا از آن برای آزمایشات شلیک و اثر برخورد گلوله ی دشمن بر روی زره استفاده شود. این نمونه های آزمایشی از جهاتی با یکدیگر تفاوت داشتند ولی در همه ی آنها 156 مورد بهینه سازی انجام شده بود.عملیات بهسازی طوری طرح ریزی شده بود تا امکان انجام برخی از این بهسازی ها بر روی تانکهای چلنجر1 در محلهای نگهداری آنها امکانپذیر باشد.

شرکت سیستمهای دفاعی ویکرز که در آنزمان مسئولیت پروژه را بر عهده داشت در سپتامبر سال 1990 تانک چلنجر2 را در معرض نمایش گذاشت. (لازم به ذکر است که بعد ها سرکت بی ای ایی سیستمز با خریداری شرکت ویکرز مسئولیت پروژه راعهده دار شد).
پس از بررسی های انجام شده از سوی ارتش سلطنتی انگلستان این تانک برای خدمت در ارتش مناسب تشخیص داده شد. در ژوئن سال 1991 میلادی دولت انگلستان درخواست خرید 127 دستگاه تانک چلنجر 2و 13 دستگاه تانک آموزشی به ارزش 520 میلیون پوند را ارائه کرد.در سال 1993 تولید تانک در کارخانجات ویکرز در لیدز آغاز شد و اولین مرحله ی سفارش در جولای سال 1994 آماده تحویل گردید. در 16می سال 1994 ارتش انگستان آزمایشات تکمیلی تانک چلنجر2 را آغاز کرد. پس از اتمام آزمایشات متفاوت مقامات ارتش از عملکرد تانک ابراز رضایت کردند.در جولای سال 1994 وزارت دفاع انگلستان سفارش دیگری را برای خرید تانک ارائه کرد. این سفارش که ارزش آن بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون پوند بود شامل 259 دستگاه تانک چلنجر2،نه دستگاه آموزشی بعلاوه ی پشتیبانی آموزشی و لجستیکی میشد.فرآیند تولید از همان سال آغاز شد.
تولید تانک در کارخانجات لیدز تا سال 1999 به اتمام رسید ولی کار تولید در نیوکاسل همچنان ادامه پیدا کرد تا آنکه در سال 2002 آخرین سری از تانکهای تولید شده نیز به ارتش انگلستان تحویل داده شد.در سال 1993 سلطان نشین عمان هجده دستگاه تانک چلنجر2 را سفارش داد و در سال 1997 سفارش خدید بیست دستگاه تانک دیگر را ارائه کرد. ارزش این معاله 240 میلیون پوند برآورد شده است.
در سال 1999 وزارت دفاع انگلستان تایید کرد که تانک چلنجر2 توانسته است طی سخت ترین آزمایشات مطابق شرایط میدان نترد بهتر از هرتانک دیگری در سراسر جهان به اهداف مورد نظر دست یابد.با این حال برخی از کارشناسان مسائل نظامی معتقد بودند که این ادعا بیشتر بمنظور بازاریابی برای فروش تانک مطرح شده است. با روشن شدن جزئیات بیشتری از این آزمایشات، توانمندیهای تانک چلنجر2 بر همه گان آشکار گردید و از آن بعنوان یکی از بهترین تانک های رزمی نام برده شد.

جزئیات آزمایش از این قرار بود:
یک اسکادران مرکب از از دوازده دستگاه تانک چلنجر2 که خدمه ی آنها گلچینی از بهترین و با تجربه ترین پرسنل ارتش انگلیس بودند، موفق شدند تا آزمایشات زرهی تکمیلی واحدها موسوم بهATDU را با موفقیت به اتمام برساند.این اسکادران با پوشش دادن 5040 کیاومتر طی 84 نبرد شبیه سازی شده و شلیک 2856 گلوله از انواع مختلف مهمات 120 میللیمتری و 84000 گلوله ی کالیبر 7.62 میلیمتری مسلسل کار خود را به اتمام رساند. هر روز نبرد شبیه سازیس شده 33 کیلومتر پیشروی در زمینهای ناهموار، 27 کیلومتر حرکت در سطوح جاده ای و شلیک 34 گلوله ی توپ 120 میلیمتری و 1000 گلوله مسلسل موازی با توپ اصلی را شامل میشد.
این آزمایشات اعتبار از دست رفته ی تانک چلنجر را به آن بازگرداند ولی با این حال در بازار فروش جهانی توفیق چندانی نصیب تانک نشد.علیرغم آزمایش تانک توسط کشورهای قطر ، عربستان سعودی و یونان هیچکدام از انی کشورها تمایلی به خرید تانک چلنجر2 از خود نشان ندادند. علت این امر رقابت فشرده در بازار جهانی و حضور رقبای سرسختی همچون سری تانکهای ابرامز ، لئوپارد2 ولکلرک بود. بدین ترتیب عمان به عنوان تنها مشتری خارجی تانک چلنجر2 باقی ماند و آخرین سری از سفارشات عمان در سال 2001 میلادی به ارتش آن کشور تحویل داده شد.
بدنه تانک چلنجر2 از سه بخش تشکیل شده است: اتاقک راننده که در جلوی بدنه قرار دارد، بخش فرماندهی و کنترل که در برجک قرار گرفته و بخش موتور که در انتهای بدنه قرار دارد.بدنه و قطعات موتوری تانک چلنجر1 در تانک چلنجر2 نیز مورد استفاده قرار گرفته است که علت آن کارایی بالای آنها بوده اما برجک تانک کاملاٌ از طراحی تازه ای بهره می برد و با تانک قبلی تفاوت دارد.برجک تانک به زره چابهام نسل دوم مجهز شده است. این زره از ساختار محرمانه ای مرکب از لایه های سرامیک مخلوط در داخل زره فولادی تشکیل شده است و به آن زره ساندویچی نیز گفته می شود.این زره جدید به شدت مقاوم است و در مقابل سلاحهای هدایت شونده ی ضد تانک (ATGM) و مهمات انفجاری شدید ضد تانک (HEAT) که به خرجهای شکلدار مجهزند، از تانک مخوبی محافظت مینماید. علاوه بر تانک چلنجر، در تانک ابرامز ایالات متحده نیز ازفناوری این نوع زره استفاده شده است.برجک تانک توسط یک سیستم گرداننده الکتریکی حرکت میکند و در آن از سیستم الکترو هیدرولیکی استفاده نشده است.
تانک چهار نفر خدمه دادر که عبارتند از:فرمانده، راننده، توپچی، و گلوله گذار.علت استفاده از چهار نفر،بالا بردن قابلیتهای رزمی و توان درگیری بیست و چهار ساعته تانک بوده است زیرا در اینگونه ماموریتهای سنگین تعداد نفرات تاثیر گذار خواهد بود (لازم به ذکر است که تانکهایی همچون لکرک یا T-72 از سه خدمه استفاده می کنند که این امر موجب افزایش خستگی روحی و جسمی نفرات در ماموریتهای طولانی خوهد شد).

اتاقک راننده به یک پریسکوچ غیر فعال (PDP) مجهز اشت. این پریسکوچ از یک سیستم تقویت کننده تصاویر بهره میبرد در نتیجه حرکت در شب برای راننده امکان پذیر شده است. در نتیجه استفاده از این سیستم ها تانک میتواند در شب با سرعتی معدل سرعت روز خود حرکت کند و از وسایل روشنایی خارجی نیز استفاده ننماید.
جایگاه فرمانده ی تانک که در سمت راست برجک واقع شده به هشت عدد پریسکوپ با قابلیت پوشش 260 درجه ای مجهز است. در زیر هر پریسکوچ کلید قرمز رنگی تعبیه شده است که در صورت فشار دادن آن برجک به سرعت با پریسکوپ هم سو خواهد شد.فرمانده تانک به یک هدف یاب متعادل با میدان دید وسیع به نام
VS580-10 مجهز می باشد یک مسافت یاب لیزری نیز در آن تعبیه شده است.این هدفیاب قادر است تا دامنه +35 الی -35 درجه عمودی را پوشش دهد. کار طراحی و ساخت این هدف یاب را شرکت ساژم بر عهده داشته است.
جایگاه توپچی که در جلوی فرمانده قرار دارد به یک سیستم تصویر ساز حرارتی مجهز است که شرکت تیلز اپتروسیس سازنده ای آن است. این سیستم که از حسگر UKTICM2 استفاده مینماید امکان دید در شب را برای توپچی فراهم کرده است. تصویر حرارتی با بزرگنمایی 4 الی 11.5 برابر در هدفیاب ها و نیز نمایشگرهای دیجیتالی فرمانده و توپچی تانک قابل رویت است.
توپچی تانک به یک هدفیاب اصلی متعادل مجهز است که از یک مجرای نشانه روی بصری، یک مسافت یاب لیزری چهار هرتزی با دقتی در حدود 5 متر و بردی بین 200 الی 10000 مترو همچنین یک صفحه نمایش تشکیل شده است.کار طراحی این هدفیاب نیز توسط شرکت تلیز اپتروسیس انجام شده است.علاوه بر هدفیاب اصلی، تانک به یک هدفیاب فرعی نیز مجهز است که بصورت موازی با توپ نصب شده است تا در صورت نیاز توسط توپچی مورد استفاده قرار گیرد.خدمه گلوله گذار نیز به یک پریسکوپ روزانه مجهز است و در صورت نیاز می تواند از آن استفاده نماید.

تانک چلنجر2 به یک سیستم کنترل آتش دیجیتالی ساخت شرکت جنرال داینامیکس کانادا(سابقا شرکت کامپیوتیگ دیوایسس) مجهز است.این سیستم از یک کامپیوتر تشکیل شده که بصورت خودکار محاسبات مربوط به فرآیند شلیک را انجام می دهد.سیستم کنترل آتش تانک قادر است تا شش هدف متفاوت را بصورت یکجا ردیابی کند. تانک های چلنجر2 ارتش انگلستان به یک سیستم کاربردی اطلاعات میدان نبرد (PBISA) مجهز شده اند که شرکت جنرال داینامیکس انگلستان کار طراحی آنرا بر عهده داشته است.این سیستم برای جمع آوری از دیگر تانک ها به منظور هماهنگی بیشتر و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی بکار میرود.اطلاعات این سیستم پس از پردازش کامپیوتری در نمایشگرهای فرمانده و راننده تانک به نمایش در می آید تا آخرین اطلاعات صحنه نبرد و آرایش نیروهای خودی یا دشمن را در اختیار آنها قرار دهد. همچنین برای تانکهای ارتش انگلستان یک سیستم تاکتیکی ارتباطات دیجیتالی به نام بومن (کماندار) در نظر گرفته شده که علاوه بر امکانپذیر کردن ارتباطات امن، به طور خودکار موقعیت جغرافیایی تانک را نیز نمایش می دهد تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان که در عراق خدمت می کنند در سال 2006 به این سیستم مجهز شدند.
سلاح اصلی تانک چلنجر2 را یک توپ 120 میلیمتری خاندار بنام ال-30 تشکیل میدهد که از فولاد تصفیه شده ESR ساخته شده است. این نوع فولاد جزو مرغوبترین انواع فولاد در جهان بحساب می آید و استحکام بسیار بالایی دارد.این توپ به یک روکش عایق حرارت، یک سیستم مرجع نصب شده در دهانه لوله و همچنین یک سیستم تخلیه کننده دود مجهز است.

سطح داخلی توپ ال-30 با روکشی از فلز کروم پوشیده شده تا ساختاری محکمتر و سطحی نرم تر به آن ببخشد.
این روکش باعث می شود تا گلوله سایش کمتری با سطح لوله داشته باشد، دقت بیشتری پیدا کند، سرعت آن افرایش یابد و در نتیجه قدرت نفوذ آن بالاتر برود.توپ ال-30 دارای زاویه حرکت عمودی 10- الی 20+ درجه است و از آنجا که برجک تانک قابلیت حرکت 360 درجه ای دارد، توپنیز دارای زاویه گردش 360 درجه ای است و از یک سیستم کنترل و تثبیت کننده برقی استفاده مینماید.این توپ تفریباٌ با تمامی مهمات های فعلی 120 میلیمتری سازگار می باشد و می تواند گلوله های ثاقب ضد زره APFSDS-T مجهز به میله ی نفوذ کننده از جنس اورانیوم ضعیف شده ، گلوله های دودزا و انواع دیگری از گلوله های دیگری از جنس اورانیوم ضعیف شده نیز شلیک نماید از جمله چارم-1(CHARM-1) و چارم-3 (CHARM-3) که جزو مهمات اصلی تانک بحساب می آیند.در سال 2004 میلادی بخش سیستمهای زمینی شرکت بی ای ایی سیستمز طبق قراردادی متعهد شد تا تانکهای چلنجر2 ارتش انگلیس را به یک توپ 120 میلیمتری بدون خان مجهز کند.دین ترتیب تانکهای چلنجر2 ارتش انگلستان به توپ بسیار معروف و پر قدرت ال-55 ساخت شرکت راین متال آلمان مجهز شدند.این توپ که یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین سلاحهای جهان بشمار می آید تاکنون بر روی سری تانکهای ابرامز ایالات متحده و ائوپارد2آ6 آلمان نصب گردیده است. این توپ قدرتمند از ژانویه سال 2006 تاکنون مضغول گذراندن مراحل آزمایشی بر روی تانک چلنجر2 می باشد.
علاوه بر توپ اصلی تانک به یک مسلسل کالیبر 7.62 موازی با توپ و یک مسلسل GPMGL37A کالیبر 7.62 بر روی برجک برای دفاع هوایی مجهز میباشد.
موتور تانک یک موتور دیزلی دوازده سیلندر پرکینز کاترپیلار با نام CV12 می باشد که 1200 اسب توان تولید میکند. همچنین تانک چلنجر2 به یک سیستم تعوض دنده ی اتوماتیک به نام TN54 مجهز است که شش دنده ی جلو و دو دنده ی عقب دارد.حداکثر سرعت جاده این تانک 59 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت آن در مناطق ناهموار 40 کیلومتر بر ساعت است.برد عملیاتی تانک نیز 450 کیلومتر در حالت معمول و 250 کیلومتر در مناطق ناهموار میباشد.
لازم به ذکر است که مدل صادراتی تانک چلنجر2 به یک موتور دیزلی جدید به نام MTUMT883 مجهز شده است که به آن قدرتی معادل 1500 اسب میدهد. حجم کم این موتور باعث میشود که فضای بیشتری برای دخیره سوخت بوجود بیاید که این امر باعث افزایش برد عملیاتی تانک تا شعاع 550 کیلومتری شده است.

تانک چلنجر2 به یک سیستم حفاظتی شیمیایی- میکروبی-هسته ای (ش م ه) مجهز است که از خدمه تانک در برابر عوامل غیر متعارف حفاظت می کند.سیستمهای الکترونیکی تانک نیز در برابر امواج الکترومغناطیس ناشی از انفجارات هسته ای مقاوم هستند. این خصوصیات باعث شده است تا تانک برای نبردهای غیر متعارف نیز آمادگی داشته باشد.قابل ذکر است که تانک چلنجر2 یکی از معدود تانکهایی است که از فناوری پننهانکاری استفاده مینماید. شکل خاص بدنه و برجک باعث گردیده تا اثر راداری تانک به حداقل برسد.
علیرغم عدم شهرت زیاد تانک چلنجر این تانک واقعاٌ یکی از بهترین تانکهای امروز جهان است.زره مستحکم، قدرت آتش خوب ، قابلیت تحرک مناسب و ایمنی بالا از تانک چلنجر2 تانکی مناسب و قابل اطمینان ساخته است که توانمدندی هایش را در عرصه نبرد و نه روی کاغذ به اثبات میرساند.

مشخصات:

خدمه : 4 نفر
جرم کلی تانک : 62500 کیلو گرم
طول بدنه تانک : 8،3 متر
عرض تانک : 3،5 متر
ارتفاع تانک از سطح زمین : 2،5 متر
جنگ افزار های موجود روی تانک : یک توپ 120 میلیمتری + یک مسلسل 7،62 میلیمتری موازی با توپ + یک مسلسل با کالیبر 7،62 نصب شده روی برجک
ظرفیت گلوله توپ : 50 گلوله از انواع مختلف
ظرفیت گلوله مسلسل : 4000 گلوله
قابلیت دید در شب : دارد
قابلیت شلیک در حین حرکت : دارد
موتور : CV12 دیزلی با 1200 اسب بخار قدرت
حداکثر سرعت : 59 کیلومتر بر ساعت : جاده ای -- 40 کیلو متر بر ساعت : غیر جاده ای
حداکثر برد عملیاتی : 250 الی 450 کیلومتر
سیستم استتار : بهمراه دو سری پنج تایی نارجک دودزا، تخلیه کننده دود از اگزوز ال-

به نام خدا

در نسل جدید موشک های بالستیک شهاب-3 از رایانه های کنترل مأموریت جدید، شتاب سنج های بهبود یافته، ژیروسکوپ های خاص برای هر یک از سه زاویه حرکتی و ماسورهای متناسب با سرعت ها و شتاب های وارده به این موشک استفاده شده است.

بیانات صریح رهبر انقلاب و فرمانده معظم کل قوا در اولین روز سال 1392 نشان داد جمهوری اسلامی ایران در دفاع از خود و اعلام رسمی این موضوع هیچگونه تعارفی ندارد. معظم له در بیاناتشان تاکید کردند که "گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی ما را تهدید به حمله نظامی می کنند اما خودشان هم میدانند و اگر نمیدانند بدانند اگر غلطی از آنها سر بزند جمهوری اسلامی، تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد". با توجه به اینکه یکی از ابزارهای مهم و قدرتمند ایران برای پاسخ دادن به حماقت صهیونیست ها، موشک های بالستیک است، این موضوع بار دیگر اهمیت پرداختن به این تجهیزات مدرن نیروهای مسلح کشورمان را عیان کرد...

البته ریشه تصمیم نیروهای مسلح کشورمان در بکارگیری موشک های بالستیک را باید در سال های دفاع مقدس جستجو کرد. با حملات سهمگین موشک های «اسکاد» عراقی، ایران نیز به فکر تهیه آنها افتاد. در نتیجه تعدادی از این موشک های ساخت شوروی از خارج تهیه شده و با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت.

تعدادی از این موشک ها نیز برای مهندسی معکوس توسط نیروهای جوانی به فرماندهی شهید حسن تهرانی مقدم جدا شد که در سال های بعد به ثمر رسید. به نظر می رسد کشورمان در میانه سال های دهه 1360 برنامه ساخت موشک های بالستیک خود را آغاز کرده است.

موشک های بالستیک به صورت عمودی شلیک شده و با اوجگیری، رفته رفته به سمت هدف جهت می گیرند. با رسیدن به نقطه اوج، موشک در حالی که کاملاً به سوی هدف جهت دارد شروع به کاهش ارتفاع در یک قوس نزولی می نماید. این موشک ها به طور معمول پس از خاموش شدن موتور(پیشران) قابل هدایت نبوده و بنا بر قوانین علم بالستیک مسیر خود را تا رسیدن به زمین، روی مداری بیضوی که محل هدف یکی از کانون های آن است طی می کنند.

گام های اول و دوم

در نخستین قدم گونه ای از موشک اسکاد که از نوع B آن بود با نام شهاب-1 به تولید رسید که از روی پرتابگر همان موشک شلیک می شد. شهاب-1 به عنوان یک موشک کوتاه برد تک مرحله ای سوخت مایع با پرتابگر متحرک که هدایت آن از نوع اینرسی است سرآغاز برنامه موشک های بالستیک ایران شد. بعدها متخصصان کشورمان برای ساخت پرتابگرهای این موشک نیز اقدام نموده و با این کار موفق به توسعه عملیاتی این موشک در نقاط مختلف کشور شدند.

نوع دوربردتری از موشک اسکاد(نوع C) و یا یک توسعه بومی از شهاب-1 منجر به تولید موشک سوخت مایع یک مرحله ای شهاب-2 شد که ضمن افزایش درصد بومی سازی اجزای سازنده، بهسازی هایی نیز در زمینه های مختلف خصوصاً برد داشت. این موشک از نظر ابعاد تفاوتی با شهاب-1 نداشته ولی با رسیدن به اهدافی در فاصله 500 کیلومتری در حدود 67 درصد برد بیشتری دارد. احتمالاً برخی سامانه های آن نیز تغییراتی نسبت به نسل قبل داشته اند.

موشک های سوخت مایع، اکسید کننده و سوخت مورد نیاز را در داخل مخازنی در درون خود حمل می کنند و با پمپ کردن آنها به محفظه احتراق و سوزاندن مخلوط حاصل، انرژی لازم برای حرکت موشک فراهم می شود. این مواد پیش از شلیک به داخل موشک(در حالت قرار گیری افقی روی پرتابگر) تزریق می شوند که فرایندی زمانبر بوده و برای موشک های مختلف چندین ساعت به طول می انجامد. جرم سوخت پرواز موشک شهاب-2 در حدود 948، جرم اکسید کننده 3360 و جرم هوای فشرده در آن 15 کیلوگرم است.

بدنه این موشک فولادی بوده و سامانه هدایت از نوع اینرسی است. این موشک برای رسیدن به بیشترین برد خود 422 ثانیه زمان نیاز دارد که سرعت متوسط افقی 1185 متر بر ثانیه را نشان می دهد. این موشک در طی مسیر خود برای اصابت به بیشترین برد به ارتفاع 126 کیلومتری سطح زمین می رسد و پس از آن به سمت هدف سرازیر می شود.

بنا بر مصاحبه فرماندهان سپاه از این دو موشک در حمله به پایگاه های منافقین در خاک عراق استفاده شده است. موشک شهاب-2 همچنان در حال خدمت است اما نسل قبلی با توجه به وجود موشک های کوچکتر و بسیار دقیقتر فاتح-110 با برد 300 کیلومتر به احتمال زیاد از خدمت کنار گذاشته و به کشورهای دیگر فروخته شده است.

هر چند قبلاً موشک های شهاب-2 تنها در رژه نیروهای مسلح در تهران دیده می شد اما چند سالی است در شهرهای دیگر نظیر مشهد نیز به نمایش در می آید که نشان دهنده استقرار واحدهایی از آن در این منطقه است.

جهش به شرق مدیترانه با شهاب-3

نیاز به ایجاد بازدارندگی قابل توجه در برابر اصلی ترین تهدید پیش روی جمهوری اسلامی ایران، لزوم افزایش برد موشک های بالستیک را بدیهی ساخته بود زیرا نتایج موشک باران اسرائیل و عربستان سعودی توسط عراق در جریان جنگ 1991 نشان از موفقیت نسبی موشک های معمولی اسکاد و نمونه های ارتقاء یافته آن در عراق داشت. بنابراین موشک های بهتر و دقیقتر می توانست ضربات مؤثری برای پاسخ کوبنده به دشمن وارد کند.

در نتیجه با شکل گیری برنامه موشکی ایران فعالیت های علمی و مهندسی گسترده ای در زمینه پیشران سوخت مایع، سازه،  بدنه، آیرودینامیک، هدایت، کنترل و ناوبری و سرجنگی برای توسعه موشک های شهاب همزمان با تولید انبوه نمونه های مهندسی معکوس اسکادها آغاز شد. نتیجه این تلاش ها طراحی و تولید بومی موشک بالستیک میانبرد شهاب-3 بود که اولین خبرها از آن در تابستان سال 1377 به گوش رسید.

به گزارش مشرق، شهاب-3 با طول و قطر بیشتر که آن را برای حمل حجم بیشتری از سوخت توانمند می نمود بدون دستیابی به دانش طراحی قابل ساخت نبود. نمونه های اول این موشک به برد 1300 تا 1350 کیلومتر دست می یافتند و برای اولین بار امکان تهدید اهدافی در خاک سرزمین های اشغالی فلسطین را به نیروهای مسلح کشورمان می دادند. در جدول زیر داده های کلی خانواده موشک های شهاب ارائه شده است.

شکل کلی این موشک مشابه دو نسل قبلی بود یعنی بدنه استوانه ای، دماغه مخروطی ساده و بالک های ذورنقه ای در انتهای بدنه برای پایدارسازی. هر سه نسل این موشک ها برای کنترل از نوعی سامانه تغییر بردار رانش که در دهانه خروجی موتور موشک کار گذاشته شده بهره می برند. این سامانه از چهار بالک(فین) گرافیتی تشکیل شده که روش نچندان پیچیده اما مؤثری برای ایجاد تغییر مسیر در موشک است.

 

شهاب-3 به حدی از ارزش عملیاتی رسید که فعالیت های توسعه ای مختلفی روی آن اجرا شد. این موشک به دلیل ابعاد بزرگتر نیاز به پرتابگر جدیدی داشت که آن هم با تلاش متخصصان داخلی ساخته شد که بعدها در موشک های «سجیل» و ماهواره بر «سفیر» نیز با تغییراتی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین خودروهای حامل سوخت و اکسید کننده نیز به طور ویژه برای این نمونه جدید طراحی شد و بعدها برای سایر موشک های ایرانی نیز مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از مشکلات موشک های سوخت مایع، زمان لازم برای شارژ سوخت به داخل مخزن است که بر مبنای فناوری های اولیه، در تمام این مدت موشک باید در حالت عمودی قرار داشته باشد؛ شهاب-3 اولین موشک ایرانی بود که برای بهبود وضعیت عملیاتی آن کشورمان به فناوری شارژ موشک در حالت افقی دست پیدا کرد. بدین ترتیب موشک تا قبل از پر شدن می تواند در پوشش استتار یا در محل اختفای خود باقی بماند و احتمال کشف آن از سوی سامانه های دشمن بسیار کمتر می شود.

به علاوه تعداد زیادی از موشک های شهاب-3 از بیش از 15 سال قبل در سیلوهای زیرزمینی به صورت دوره ای آماده شلیک نگاه داشته شده اند که این سیلوها بدست متخصصان کشورمان در سراسر کشور توسعه یافته و نقش بسیار مهمی در ایجاد توان پدافند غیرعامل برای توان موشکی کشورمان ایفا کرده اند. فناوری طراحی و ساخت این سیلوها و اجرای تمامی کارهای تعمیر و نگهداری و شارژ و تخلیه سوخت موشک در این مکان ها بسیار پیچیده و مهم است.

به گزارش مشرق، در موشک شهاب-3 از رایانه های کنترل مأموریت جدید، شتاب سنج های بهبود یافته، ژیروسکوپ های خاص برای هر یک از سه زاویه حرکتی و ماسورهای متناسب با سرعت ها و شتاب های وارده به این موشک استفاده شده است.

 

ژیروسکوپ های موشک شهاب-3

در پرتابه های بالستیک با افزایش برد به طور معمول، خطا نیز افزایش می یابد. اطلاعاتی که امروزه از سامانه های شهاب-3 منتشر شده نشان می دهد متخصصان ایرانی در این موشک با تمرکز بر عوامل کاهش خطا سعی در ایجاد فواید عملیاتی بیشتر در کنار مزیت های راهبردی داشته اند.

یکی از عوامل ایجاد خطا تنظیمات اولیه در پرتابگر است از این رو پرتابگر جدید توسعه داده شده برای شهاب-3 دارای سامانه هایی برای حمل ایمن موشک و قرار دهی مناسب آن در وضعیت عمودی دارد. همچنین سامانه هدایت آن برای کار با خطای کمتر در زمان طولانی تر پرواز طراحی شده در نتیجه این موشک خطای دایره ای کمتری نسبت به موشک های همره خود در دنیا دارد که از تصاویر منتشر شده از رزمایش های نیروی هوافضای سپاه قابل دریافت است.

از دیگر کارهای توسعه ای برای نمونه های مختلف شهاب-3 می توان به سرجنگی های مختلف منفرد(ساده)، چندگانه، خوشه ای و بارانی اشاره کرد که برای مأموریت های خاص خود طراحی شده اند. به علاوه به جز کلاهکی با فرم مخروطی ساده، دو نوع دیگر نیز روی موشک های شهاب-3 دیده شده شامل نوع دو مخروطی و نوع سه مخروطی که پیش از این در گزارش های مستقلی به آنها پرداخته بودیم.

به جز سری های اولیه شهاب-3، سایر نمونه های آن و موشک های مشتق شده از آن دارای سرجنگی جدا شونده هستند یعنی پس از اتمام سوخت موشک و دریافت بیشترین انرژی توسط کلاهک، این بخش از بدنه موشک جدا شده و با ورود مجدد به جو به سمت هدف حرکت می کند. این فناوری به کاهش احتمال اصابت توسط سامانه های ضد موشکی دشمن منجر شده و احتمال برخورد به هدف را بسیار افزایش می دهد و امروزه در تمام موشک های بالستیک میانبرد و دوربرد جدید کشور مورد استفاده قرار می گیرد.

رسیدن به دانش طراحی و تولید موشک های با قابلیت اطمینان منجر به رشد برنامه موشکی ایران شد به طوری که چند نمونه مختلف از شهاب-3 با برد بیشتر، سرجنگی متفاوت و تغییراتی در شکل دماغه توسعه داده شد. نمونه های دوربرد شهاب-3 با برد 1800 کیلومتر که در ادامه منجر به تولید موشک های سوخت مایع دوربرد «عاشورا» و «قدر» و موشک میانبرد «قیام-1» و موشک دوربرد سوخت جامد سجیل شد.
 

موشک های قدر خانواده ای از موشک های سوخت مایع هستند که نمونه های مختلفی از آنها ساخته شده است. به عنوان مثال موشک قدرF بردی در حدود 1950کیلومتر داشته و دارای فرم دماغه سه مخروطی است که نیروی پسای کمتر و پایداری دینامیکی بیشتری دارد. جرم سرجنگی این موشک نسبت به نمونه های پایه شهاب-3 به حدود نصف کاهش یافته است.

موشکی که در جهان به شهاب- 4 معروف شد

در سال های دهه 1370 اعلام شده بود که صنایع دفاعی کشورمان موشک غیرنظامی شهاب-4 را برای فعالیت های فضایی توسعه می دهند. هر چند این خبر تا مدت ها دستمایه رسانه های خارجی برای مسموم ساختن افکار عمومی و متهم کردن ایران به تلاش برای تهدید مردم اروپا شده بود اما تا سال 1387 خبر رسمی از موشک ماهواره بر ایران نشد. در این سال برای اولین بار موشک دو مرحله ای سوخت مایع سفیر-1 معرفی شد که دارای 22 متر طول، 26 تن جرم و 1.25 متر قطر بوده و می توانست محموله 27 کیلوگرمی را به مدار 250 کیلومتری حمل کند.

سفیر-1 تا آن زمان سنگینترین موشک معرفی شده ایران بود و مرحله اول آن سامانه کنترلی مشابه موشک های شهاب داشت. مرحله دوم آن نیز که فاقد بالک های پایدار کننده است از یک سامانه پیشرفته که با تغییر زاویه کل خروجی موتور، یک سامانه کنترل بردار رانش(TVC) کامل را ایجاد کرده بهره می برد. موتور مرحله اول این ماهواره بر مشابه موتور نمونه های دوربرد موشک های شهاب و قدر است.
 

به گزارش مشرق، بر مبنای این موشک، ماهواره بر سیمرغ نیز طراحی شده که مرحله اول آن دارای قطر 2.4 متر بوده و چهار موتور مرحله اول مشابه سفیر را در خود جای داده و مرحله دوم آن مشابه مرحله دوم سفیر است. موشک 85 تنی و 26 متری سیمرغ می تواند ماهواره 100 کیلوگرمی را در مدار 500 کیلومتری قرار دهد.

قیام؛ ترکیب تجربه و فناوری های نو

آخرین نمونه ساخته و معرفی شده از موشک های بالستیک سوخت مایع ایرانی قیام-1 نام دارد که در رده میانبرد طراحی شده و آن را حاصل 25 سال تلاش کشور در زمینه موشک های سوخت مایع بالستیک می دانند. به نظر می رسد این موشک به مرور به طور کامل جایگزین شهاب-2 خواهد شد زیرا در حالی که میزان سرجنگی و قطر این دو یکسان است، تنها با کمی افزایش طول و 100 کیلوگرم افزایش جرم(1.65 درصد بیشتر) به 300 کیلومتر برد بیشتر(60 درصد افزایش) می رسد. این موشک نیز به بیشینه ارتفاع 126 کیلومتر در بیشترین برد خود می رسد.

 

ویژگی استثنایی این موشک که در نمونه دیگر تا کنون دیده نشده عدم اتکا به بالک های انتهای بدنه برای ایجاد پایداری در طی پرواز است. این کار مزیت هایی از جمله کاهش وزن و بازتاب راداری را به همراه داشته، ذخیره و انبارداری آن را نیز ساده تر می کند. این ویژگی به واسطه دستیابی به فناوری تأمین پایداری و کنترل موشک تنها به واسطه سامانه کنترل بردار رانش در خروجی موتور و کاهش قابل توجه عوامل بروز خطا در این موشک دارد.

همچنین با توجه به جدید بودن این موشک احتمالاً از فناوری های پیشرفته و سامانه های تمام دیجیتال در بخش های الکترونیکی آن استفاده شده و روش های جدید کاهش تلاطم سوخت در مخازن موشک که به کاهش خطا منجر می شود نیز از مواردیست که به کار گرفته شدن آن در موشک قیام محتمل است.

سجیل؛ دستی بلند و سریع

باید اشاره مختصری هم به موشک سجیل نمائیم که بخش مهمی از فناوری های آن مدیون موشک های شهاب است. همانطور که اشاره شد سجیل موشکی سوخت جامد و دو مرحله ای است. این موشک دوربرد که برای انهدام اهدافی تا فواصل دستکم 1500 و نهایتاً 1950 تا 2هزار کیلومتر قابل استفاده است تلفیقی از چندین فناوری به دست آمده در برنامه موشکی ایران به شمار می رود.

به گزارش مشرق، از یک سو تجارب به کار گیری سوخت جامد در انواع راکت و موشک های کوچک تا نمونه هایی مانند زلزال و فاتح-110 و همچنین فناوری موشک های دو مرحله ای که برای ماهواره برهای ایرانی در حال توسعه بود به شکل گیری یک موشک پرشتاب و دوربرد با قابلیت اطمینان بالا منجر گردیده که خواب را از چشم دشمنان کشورمان ربوده است.

 

این موشک که برای رسیدن به بیشترین برد خود تا ارتفاع 800 کیلومتری بر فراز زمین اوج می گیرد، در مراحل نهایی پرواز با سرعتی بین 10 تا 12 برابر سرعت صوت به سمت هدف رفته و در زمان 835 ثانیه (کمتر از 14 دقیقه) به آن می رسد که سرعت متوسط افقی 2335 متر بر ثانیه را در برد 1950 کیلومتر نشان می دهد. برای جرم سرجنگی آن اعداد 500 و 640 کیلوگرم اعلام شده که بین 2.1 تا 2.7 درصد از جرم 23623 کیلوگرمی این موشک تقریباً 17.6 متری را تشکیل می دهد.

مرحله اول این موشک از سامانه کنترلی مانند موشک های شهاب برخوردار بوده و احتمالاً مرحله دوم آن نیز مانند مرحله دوم ماهواره بر سفیر دارای خروجی موتور قابل کنترل است. از این رو مرحله دوم سجیل هم فاقد بالک های کنترلی بوده و البته بالک های مرحله اول آن هم نسبت به نمونه هایی مانند قدرF کمی کوچکتر به نظر می رسد. پس از اتمام سوخت مرحله اول با جدا شدن آن و سبک شدن بدنه، موشک از حمل جرم اضافی بخشی از بدنه که خالی از سوخت شده معاف شده و به سرعت های بالاتری دست می یابد.

به کمک فناوری سوخت جامد، این موشک در زمان بسیار کوتاه چند دقیقه آماده شلیک شده، تا مدت ها بدون نیاز به تخلیه سوخت که در موشک های سوخت مایع مورد نیاز است می تواند در محل اختفاء یا انبار نگهداری شود. به علاوه شتاب اولیه موشک های سوخت جامد نسبت به نمونه های سوخت مایع همرده بیشتر است که به کاهش احتمال ردگیری در مقاطع ابتدایی پرواز منجر می شود.

آخرین موشک بالستیک ایرانی که البته هنوز اطلاعاتی از آن منتشر نشده، موشکی است که در آخرین ماه های زندگی پربرکت شهید حسن تهرانی مقدم آزمایش های آن با موفقیت انجام و از آن با نام قدرتمندترین موشک زمین به زمین ایران یاد شده است که امیدواریم به زودی به مردم ایران معرفی شده و به سان گذشته قوت قلبی برای دوستداران اسلام و انقلاب در سایر کشورهای اسلامی باشد.

باید یادآوری کنیم رویکرد اکثر موشک های بالستیک موجود در کشورهای دارای سلاح هسته ای، جبران خطا با اتکا به قدرت تخریب گسترده سرجنگی اتمی است اما در موشک های ایرانی به دلیل استفاده از سرجنگی معمولی همواره کاهش خطا جزء مهم فعالیت های طراحان بوده همانطور که در تصویر اصابت سرجنگی شهاب در رزمایش پیامبر اعظم در سال 1391 دیده می شود.

به گزارش مشرق، با توجه به اینکه مسئولان دفاعی تلاش برای کاهش خطای موشک های بالستیک ایرانی را در دستور کار اعلام کرده اند در آینده باید انتظار داشت فناوری های جدیدی برای ناوبری و هدایت این سلاح ها مورد استفاده قرار گیرد مثلاً سامانه ناوبری ستاره ای که چندی پیش خبر دستیابی کشورمان به فناوری آن اعلام شد و یا رادارهای هوایی کوچک از جمله فناوری های محتمل در این زمینه هستند.

همچنین برخی کشورها به دنبال عملگرهای جدید برای هدایت پرتابه های خود هستند از جمله عملگرهای پلاسمایی که سرعتی واکنشی دستکم 10 برابر عملگرهای آیرودینامیکی داشته و با افزایش مانورپذیری، سرجنگی را در قوس نزولی به طور مؤثری از کمند سامانه های ضد موشکی فراری می دهند. جستجوی ساده ای در فضای مجازی نشان می دهد برخی مراکز تحقیقاتی دنیا در حال آزمایش این سامانه حتی روی پرتابه های بسیار کوچکتر از سرجنگی موشک های بالستیک هستند.

در پایان باید در نظر داشت عدم شناسایی موشک های بالستیک پیش از شلیک آنها از مقدمات مهم مؤثر بودن راهبرد استفاده از این نوع سلاح است که متخصصان کشورمان ضمن توسعه پرتابگرهای متحرک و استفاده از سیلوهای زیرزمینی پرتاب و کاهش زمان آماده سازی موشک برای شلیک تا حدود بسیار زیادی موفق به این مهم شده اند.

بازخوانی نظر یکی از فرماندهان آمریکایی در عملیات طوفان صحرا در 1991 در زمینه سختی یافتن پرتابگرهای متحرک موشک های اسکاد عراقی خالی از لطف نیست. وی اذعان داشت «این کار مانند یافتن سوزن در انبار کاه است». آن هم در کشوری مانند عراق که مساحتی کمتر از ایران داشته و زیر سیطره هوپیماهای شناسایی علاوه بر ماهواره ها بوده است. این در حالیست که ایران کشوری پهناور با اقلیم های مختلف بوده و اگر موفق به نشاندن هواپیمای شناسایی سرنشین دار یا بی سرنشین نشود، یا آن را منهدم می سازد و یا فراری می دهد.
» تمامي حقوق اين مطلب متعلق به سايت نظامي آي آر ارتش و بوده و کپي برداري با ذکر نام منابع آزاد است.